Yaşar Kurt

Yaşar Kurt'un kendi ağzından biyografisi

Aslinda biyografi yazmak için;hayatinin son çeyregini yasayan biri olmayi bekleyecektim. Ancak site yöneticisi arkadaslarimin israrlarini kiramadigim için kisa da olsa bir seyler yazayim dedim. En son Marlon Brando'nun biyografisini okumustum. Bes yüz sayfayi askin bir kitapti. Hayatinin muhasebesini yapiyordu. Umarim benim de buna firsatim olur. O zaman geçek bir biyografi yazmis olacagim. Baska türlüsü;bir is basvurusu için hazirlanmis formati belli bir cevap olabiliyor ancak.

Ben YASAR KURT 1968 yilin da, Istanbul'da,Zeynep Kamil hastanesinde dünyaya geldim.Ilk ve ortaokulu “küçük bakkalköy” de okudum.Fikir tepe de ki Mehmet Beyazit lisesin de uzunca zaman ögrencilik yaptim. Lisenin tiyatro kolun da ki çalismalari; düsüncelerime ve hayatima yön veren önemli deneyimlerim oldu.

1989 yilinda oynadigim yari saka yari ciddi adli televizyon kabaresi oyunculugu meslek edinme kararimi pekistirdi.Dokuz Eylül Üniversitesi tiyatro bölümü sinavlarina girmek için Izmir'e gittim.Sinavlar bir hafta kadar sürdü.Pasaport limanin da amcama ait bir teknede kaliyordum.Tekne geceden yer degistirmisti .

O gün pazardi ve sinav olacagi kimsenin aklina gelmemisti. Bir saatlik bir gecikmeyle sinav yerine ulastim.Ancak çoktan bitmisti.Okula giremedim.Bütün planlarim altüst olmustu.Istanbul'a dönüp açik ögretim iktisat bölümüne kaydimi yaptirdim.Konservatuar i bir daha denemedim.Kendi kendimi yetistirmeye çalistim.Kendimi bildim bileli tutkulu bir müzik dinleyicisiyimdir.

Elime geçen her çalgiyi çalmaya çalistim.Orta okuldayken teyze oglumun hediye ettigi akustik gitar en iyi oyuncagim olmustur.Beste yapip evdeki teybe kaydederdim.Beste olayi da tamamen iç güdüsel gelismistir.Bende hala da öyledir.zamanla bilgi ve deneyimle yogruldu.Ilk müzik gurubum.kadiköy de tanistigim yetenekli insanlarla kurdugum;Beyaz Yunus tur.Bizi bir araya getiren yetenek.Bir arada tutmaya yetmedi.Benim için çok sancili dönemlerdi diyebilirim.

Yaptigim müzige arkadaslarimi inandirmakta güçlük çekiyordum.Ben kayda deger bir alternatif pesindeydim.Bunun için bütün ömrümü harcamaya hazirdim.Ancak benim sivri dilim ve kuraldisi üslubum kendini kabul ettirmekte zorlaniyordu.Gurupta iki kisi kaldik ve sonra dagildi.Tek basima sürdürmek istemedim.O sirada Almanya'nin Wuppertal kentinde tiyatro ile ugrasan arkadaslarim beni davet ettiler.Hemen gittim.

Yil 1993 olmustu.Almanca bilmiyordum.Wuppetal‘daki dostlarim müzisyen yanimi gayet iyi biliyorlardi.Birkaç müzisyenle tanistim.Yilbasi geliyordu. Her zaman takildigimiz “ada restoran” yilbasi gecesi müzik yapmamizi istedi.Çaldik.bir çogu benim sarkilarimdi.

Ancak hala stüdyo da yapilmis bir kaydim yoktu.Hatta prova yaptigimiz mekanlar disinda gerçek bir stüdyo görmemistim.Kölln kentinde dünyanin en iyi stüdyolarindan birinde buldum kendimi.Sokak sarkilarimi kaydettik.Üç saat içinde ödünç bir gitar ve ben.kayit için kullanacagim iyi bir gitara sahip degildim.Sonra o kayita sokak sarkilari adini verdim.

1994 ‘te Türkiye'de yayinlandi.Berlin‘e yerlestim.Rosa dogdu.Müzik ve tiyatro disinda iste de çalistim.Fabrika isçiligi,gazete dagitimi,lunapark vb .Oyunculuk yapabilecek kadar almanca ögrenmistim.Bir gazete ilaniyla alman olmayan bir oyuncu ariyorlardi.Seçmelere girdim ve beni guruba aldilar.1996 yiliydi.Arkadaslarimla Türkiye'ye yaz tatili için geldik.O zaman sokak sarkilarinin ne kadar sevilmis oldugunu gördüm.Ve sanat çalismalarimi Türkiye'ye yönlendirdim.

1997 ‘de göndermeler albümünü yaptim Istanbul'da 2001 yilinda reflex albümü çikti.Bir çok konser verdim.Müzik benim için yeniden bir yasam biçimine dönüstü.eski sarkilara yenileri eklendi.Bu yazida sözü geçen kisileri özellikle isimleri ile anmadigim.Bunu bir gün yazacagim gerçek biyografime sakliyorum.Ve sizler beni dinlemeyi sürdürdügünüz sürece ben de müzik üretmeye devam edecegim.